Babce lancetowatej w niczym nie ustępuje spokrewniona z nią babka zwyczajna (Plantago major). Obydwa gatunki mają takie samo zastosowanie. Rosną na wszystkich polnych drogach i miedzach, w rowach i na wilgotnych nieużytkach. Występują praktycznie na całej kuli ziemskiej.
Babkę stosuje się przede wszystkim w schorzeniach narządu oddechowego, a szczególnie przy silnym zaflegmieniu, przy kaszlu, w krztuścu, dychawicy oskrzelowej, a nawet w gruźlicy płuc. Szwajcarski ksiądz, który w wyniku samodzielnych studiów został znawcą właściwości leczniczych naszych rodzimych roślin i terapeutą stosującym metody naturalne pisze: „Zastosowanie lecznicze mają wszystkie gatunki babki i wszystkie części rośliny: korzenie, ziele, kwiaty i nasiona. Babka, jak żadna inna roślina, oczyszcza krew, płuca oraz żołądek i dlatego zalecana jest dla osób, które cierpią na niedokrwistość, mają kłopoty z płucami i nerkami, są blade, mają wysypki i wypryski, liszaje, pokasłują, mają chrypkę i są chude mimo, że nie brakuje im jedzenia. Pomaga słabowitym dzieciom, które mimo dobrego odżywiania wolniej się rozwijają”.
Zalecając picie herbatki przygotowanej ze zmieszanych równych ilości babki lancetowatej
i macierzanki (patrz „Sposób użycia”), pomogłam wielu osobom chorym na dychawicę oskrzelową. Herbatka ta polecana jest również przy schorzeniach wątroby i pęcherza moczowego. W wypadku zapalenia oskrzeli i dychawicy oskrzelowej bardzo skuteczne jest picie herbatki przygotowanej
w następujący sposób: Szklankę zimnej wody z plasterkiem cytryny (bez skórki, jeśli cytryna była pryskana) i łyżeczkę do kawy kandyzowanego cukru ogrzewa się do wrzenia. Gdy zakipi cztery do pięciu razy, zdejmuje się naczynie z kuchenki i dopiero wtedy dodaje łyżeczkę mieszanki babki
z macierzanką i pozostawia na pół godziny do naciągnięcia. W ciężkich przypadkach należy pić herbatkę cztery do pięciu razy dziennie. Za każdym razem przygotowuje się świeżą porcję i pije łykami tak gorącą jak tylko możliwe. Jak podają stare książki zielarskie, nasiona babki zażywane w ilości 8 g dziennie, przeciwdziałają tworzeniu się kamieni. Oprócz tego należy pić herbatkę z babki. Syrop z babki lancetowatej oczyszcza krew ze szkodliwych produktów przemiany materii i czynników chorobotwórczych. Można przeprowadzić kurację zażywając codziennie, przed każdym posiłkiem jedną łyżkę stołową syropu; dzieciom daje się jedną łyżeczkę do herbaty syropu, (w „Sposobie użycia" podano jak sporządzić syrop). Wśród mieszkańców wsi babka od dawien dawna jest popularnym środkiem na rany. W czasie prac polowych znajomy rolnik skaleczył się jakimś ostrym narzędziem. Ku memu zdumieniu, zerwał świeży liść babki, roztarł go i przyłożył na ranę. Mimo że liść był nie umyty, rana nie zakaziła się. świeże, roztarte liście pomagają przy pęknięciach, nacięciach, użądleniach przez osy, nawet przy pogryzieniu przez wściekłe psy, jadowite zwierzęta i węże (w ostatnich przypadkach jako pierwsza pomoc, gdy na miejscu nie ma lekarza). W jednej ze starych książek zielarskich napisano: „Ropucha ukąszona przez pająka szuka babki. W ten sposób może sobie pomóc." świeże, roztarte w dłoniach liście zmieszane z odrobiną soli i przyłożone na szyję leczą wole. Liście babki włożone do butów usuwają pęcherze na stopach. Wszystkie guzy, nawet złośliwe, znikają pod wpływem świeżych, roztartych liści babki. Przykładanie liści na chore miejsca pomaga nawet przy złośliwym powiększeniu węzłów chłonnych. W tych przypadkach dobrze jest zastosować dodatkowo olej ze świeżego majeranku (w pilnych przypadkach można użyć również suszony majeranek). Butelkę napełnia się majerankiem, zalewa olejem z oliwek i pozostawia na dziesięć dni w ciepłym miejscu. Najpierw chore gruczoły smaruje się olejem majerankowym,
a następnie przykłada roztarte liście babki i obwiązuje. W krótkim czasie następuje poprawa.
Mnie również, kiedyś szybko pomógł świeży sok z liści babki lancetowatej. Przed laty mój wówczas jednoroczny wnuczek, którego trzymałam na ręku. w zabawie ugryzł mnie w lewy policzek nad kącikiem ust. Przez kilka dni ugryzione miejsce bardzo bolało. Od czasu do czasu smarowałam je delikatnie nalewką z ziela babki lancetowatej. Martwiłam się. aby pewnego dnia me powstało w tym miejscu stwardnienie o złośliwym charakterze. Pod koniec kwietnia byłam razem z mężem na konferencji. Nagle w miejscu dawnego ugryzienia wyczułam twardy guzek wielkości grochu, który utworzył się w nocy. Natychmiast nazbierałam na łące liści babki. Wielokrotnie w ciągu dnia delikatnie smarowałam guzek liściem roztartym między kciukiem i palcem wskazującym. Wieczorem stwardnienie było już tylko lekko wyczuwalne. a następnego dnia. ku naszej wielkiej radości, zniknęło zupełnie. Nie jest więc przesadne twierdzenie księdza Kneippa, który pisał, że przeciwko każdej chorobie istnieje jakieś ziele. Im bardziej pogłębiam moją wiedzę o roślinach leczniczych . tym większe przeżywam zdumienie Co roku wielu ludzi umiera w bólach z powodu takich rakowatych wrzodów mimo, że są zioła które mogłyby im pomóc. O ile zdrowsi i radośniejsi bylibyśmy mając więcej zrozumienia dla naszych roślin leczniczych. Dla nieuświadomionych są to tylko chwasty. Zainteresujcie się bardziej ziołami, a powoli uwolnicie się od wszystkich dolegliwości.
SPOSOB UŻYCIA
HERBATKA: 1 kopiastą łyżeczkę do herbaty liści zaparzyć 1/4 litra wody i postawić na krótko do naciągnięcia.
HERBATKA MIESZANA: 1 kopiastą mieszanką do herbaty mieszanki przygotowanej z jednakowych ilości macierzanki i liści babki sparzyć 1/4 litra wody
PAPKA Z LIŚCI: Świeże liście babki lancetowatej lub babki zwyczajnej myje się i rozwałkowuje na desce wałkiem do ciasta. Uzyskaną papkę przykłada się na chore miejsce.
SYROP: 4 kopiaste garście umytych liści przekręcić przez maszynkę do mięsa. Do otrzymanej papki dodać trochę wody tak aby papka nie przywierała do naczynia oraz dodać 300 g nieoczyszczonego cukru i 250 g miodu pszczelego. Postawić naczynie na małym ogniu i ciągle mieszając gotować,
aż powstanie gęsta ciecz, która przelewa się na gorąco do słoików przechowuje potem w lodówce.
