Kmin rzymski Cuminum cyminum

W starożytności kmin rzymski symbolizował złośliwość i chciwość. Nie bar­dzo wiadomo, co wpłynęło na fakt, że w średniowieczu opinia o tej roślinie zmieniła się diametralnie, od tej pory uważany jest bowiem za symbol wier­ności. W Niemczech do dziś pary nowożeńców mają przy sobie kilka nasion kminu, wierząc, że to zapewni im wzajemną wierność.

Inne nazwy kmin, kumin, kminek indyjski, kmin egipski, kmin turecki, kmin krzyżowy

Opis
Roślina ta osiąga do 0,5 m wyso­kości. Ma pierzaste liście złożone z nit­kowatych odcinków, a jej białe lub czer­wone kwiaty są zebrane w baldaehy. Owocem jest podwójna rozłupnia, z trudem rozdzielająca się na 2 rozłupki. Kmin rzymski jest rośliną jednorocz­ną z rodziny baldaszkowatych, należą­cą do rodziny selerowatych. Prawdopo­dobnie pochodzi ze wschodnich rejonów Morza Śródziemnego. Jest to roślina ciepłolubna.

Występowanie
Ze względu na małą odporność na niskie temperatury nie wy­stępuje już w stanie dzikim, można go spotkać wyłącznie w uprawach.

Surowiec
Do celów leczniczych i ga­stronomicznych pozyskuje się owoce i ziele.

W apteczce
Kmin rzymski zawiera dużo protein, około 3% olejków lotnych oraz gorzkie substancje o ostrym smaku. Po­budza apetyt, wzmaga wydzielanie soków żołądkowych, czyli przyspiesza trawienie. W Indiach stosuje się go dla łagodzenia niestrawności, wzdęć.

W kuchni
Przyprawę stanowią całe lub zmielone niełupki. W Indiach owo­ce kminu zwykle praży się przed użyciem, aby uwydatniać ich aromat.
Kmin jest podstawowym składnikiem niektórych mieszanek przyprawowych. Używany jest także do pikli i sałatek.
W Afryce aromatyzuje się nim kiełba­sę oraz kuskus. W kuchni arabskiej, rów­nież tureckiej, sproszkowany kmin do­daje się do potraw z mięsa mielonego i warzyw. Na Półwyspie Iberyjskim, mie­szany z cynamonem oraz szafranem, dodawany jest często do gulaszu. Świe­że listki podnoszą walory smakowe su­rówek, białego sera, gotowanych jarzyn, a także zup i duszonych mięs. Korzeń, zbliżony kształtem do marchwi, przypomina w smaku pasternak. Nasiona były używane do aromatyzowania cukierków i likierów. Kilka nasion, żutych po po­siłku, likwiduje w dużej mierze zapach czosnku. Współcześnie kmin jest waż­ną przyprawą w wielu kuchniach świata. Stanowi niezbędny składnik przyprawy curry, którego specyficzny zapach prze­nika potrawy niemal wszystkich kuchni azjatyckich.

LIKIER KMINKOWY
Szklankę niedojrzałych zielonych nasion kminu rzymskiego zalać 11 spirytusu, zamknąć naczynie odstawić na 2 tygodnie. Po tym czasie ugotować gęsty syrop z 1 kg cukru i 11 wody. Kminkówkę przecedzić i połączyć z wystudzonym syropem.
Po tygodniu nalewkę jeszcze raz przefiltrować i odstawić w ciemne miejsce na 3 miesiące.